W dalekiej
krainie, na drugim końcu świata, w czerwonym domku mieszkał okrąglutki, malutki
smok. Smok był kolorowy jak tęcza i mięciutki jak wełna. Godzinami wylegiwał
się na swoim balkonie, dlatego wszyscy nazywali go smokiem Obibokiem.
W poniedziałek jak co dzień rano smok przeciągnął
się (przeciągamy się), ziewnął (ziewamy) i przetarł zaspane oczy (przecieramy
oczy). Rozejrzał się dookoła (buzia szeroko otwarta, czubkiem języka oblizujemy
wargę górną i dolną) i powiedział: „Może by tak ruszyć w świat? Zobaczyć co tam
jest daleko, za tą górą i za rzeką?” No tak, ale jak tu ruszyć w świat, kiedy
ręka, jak i noga Obiboka nie gotowa. Musi najpierw podnieść się i rozruszać
cały grzbiet. Najpierw smok poćwiczył ogon: w górę w dół (buzia otwarta,
czubkiem języka dotykamy raz podniebienia górnego raz dolnego) i w prawo w lewo
(buzia otwarta, czubkiem języka dotykamy kącików ust), wielkie koła zataczały
(buzia otwarta, czubkiem języka oblizujemy wargi). Brzuch poturlał się po ziemi
(czubkiem języka masujemy policzki po wewnętrznej stronie), później plecy
się wygięły (buzia otwarta, czubek języka opieramy o wewnętrzną stronę dolnych
siekaczy, zaś przednią część grzbietu języka lekko unosimy do górnych dziąseł
tak, by boki języka przylegały do wewnętrznej strony górnych zębów). Ręce w
górę się uniosły i machały czując wiosnę (buzia otwarta, czubkiem języka
dotykamy każdego zęba u góry). Smok już poczuł się radośnie (wargi rozciągamy
do uśmiechu) i odetchnął (głęboki wdech i wydech) czując w kościach tchnienie
sił i pełną moc, więc na ziemię zrzucił koc. Po ćwiczeniach jednak takich
brzuch wszczął alarm nie byle jaki. Pobulgotał (bulll, bulll, bulll),
zachichotał (hi, hi, hi, hi), warknął (wrrr, wrr, wrrr), chlipnął (chlip,
chlip, chlip), zamiauczał (miauł, miauł, miauł). Smok nie oparł się tym jękom i
za garczek chwycił ręką. Podjadł troszkę (naśladujemy ruchy żucia) i coś popił
(wciągamy powietrze wargami, jak przy piciu rurką). Po jedzeniu się oblizał
(buzia otwarta, czubkiem języka oblizujemy wargi) i powiada: „No mój smoczku
Obiboczku , czas wyruszać i nie zwlekać, bo już świat tam cały czeka”. I
wyfrunął, bo jak wiecie smoczki skrzydła mają przecież. Lecz ćwiczenia nie
zaszkodzą, bo pokrzepią i odmłodzą.
