W każdym przypadku jąkania u dziecka rodzice bądź opiekunowie muszą wykazać
się dużą dozą cierpliwości, zrozumienia i miłości w stosunku do dziecka:
- słuchaj, co dziecko mówi, a nie jak mówi. Nie ponaglaj swojej pociechy, nie kończ za niego zdania. Daj mu czas na spokojne wypowiedzenie swojej kwestii i sformułowania myśli.
- daj dziecku do zrozumienia, że cieszysz się, gdy mówi. W ten sposób dodasz dziecku odwagi.
- traktuj jąkanie tak, jakby go w ogóle nie było. Po kilku miesiącach okaże się, czy jest objawem nerwicy, czy etapem w rozwoju.
- nie okazuj zniecierpliwienia i rozdrażnienia, gdy maluch ma trudności z wysłowieniem się.
- gdy mały człowiek próbuje coś ci przekazać, skup na nim całą uwagę. Oderwij się od innych czynności. Jeśli tylko przytakujesz, gdy dziecko coś mówi, a jednocześnie czytasz gazetę lub szukasz czegoś w internecie, maluch wyczuje nieszczerość i jego frustracja pogłębi się.
- rodzice są przykładem poprawnej wymowy. Dziecko uczy się przez naśladownictwo, jeśli więc będziecie używać poprawnej polszczyzny, są duże szanse, że dziecko będzie was naśladować.
- nie stosuj kar za zacinanie się. Karanie spowoduje narastanie lęku przed mówieniem oraz zamykanie się w sobie.
- nigdy nie zwracaj dziecku publicznie uwagi za to, że się jąka. Dziecko poczuje się upokorzone i poniżone. Będzie miało niskie poczucie własnej wartości, a przez to nie polepszy mu się mowa.
